مانند روزنامه ـ همین روزمره ها ـ

در پیشخوان جامعه موجود می شویم

تا دفن می شویم در اعماق ذهن خود

یک روز سنگواره و یا کود می شویم

هرگز حریف نیل خروشان نبوده ایم

ما ناامید وارد این رود می شویم

موسی کجاست ؟ نیست عصایی ! در این میان

از لشکر فراعنه نابود می شویم

با برگهای توت در اطراف کرم تن ،

در تارهای ماندنمان پود می شویم

پروانه می شدیم ولی تف به شانس ، باز

در مرزهای حادثه مسدود می شویم

پایان ماست شعله ی اطراف پیله ها

در هیزم حقارت خود دود می شویم

اینجا خلیل یخ زده از عشق ، دوستان

تسلیم محض آتش نمرود می شویم

در این جهان که قسمت ما عاشقی نبود

تقدیر ماست ، آنچه که فرمود می شویم